Czytałem niedawno książkę wprawionego w bojach katechety, dominikanina, który stwierdził w pewnym miejscu, że wśród  uczniów panuje niepisane prawo, że z belframi się nie rozmawia... coś w tym stylu...
Czy to prawda? Mi się normalnie wierzyć nie chce, bo rozumiem, że nie każdy ma zawsze ochotę na rozmowę, jest zmęczony lub ma poważne, prywatne problemy. Ale żeby nie odzywać się na lekcji tylko dlatego, że inni sobie coś mogą pomyśleć?
Wydaje mi się, że Wy nie jesteście już tacy dziecinni i niesamodzielni, co? Słyszeliście na pewno o ASERTYWNOŚCI, umiejętności bronienia własnej opinii, poglądów? Mam nadzieję, że jesteście asertywni, bo rzeczywiście za dużo nie porozmawiamy sobie na lekcji czy nawet poza nimi, jeśli ciągle zdanie innych jest dla Was ważniejsze od własnego, od własnych poglądów, wątpliwości...
Życzę odwagi i wytrwałości w szukaniu, bo wiem że każdy z Was szuka. Ja sam mam jeszcze mnóstwo pytań i niepoukładanych w głowie spraw, opinii...Ale szukam, drążę, życie samo przynosi kolejne tematy, czasami podsuwa coś lub kogoś z rozwiązaniem...